Næst á dagskrá er gamalt fólk Júlía Margrét Alexandersdóttir skrifar 8. mars 2010 06:00 Gömlu fólki bregður einstaka sinnum fyrir í fjölmiðlum. Það er þá helst ef það á stórafmæli, getur gert sig skiljanlegt þrátt fyrir að vera hundrað ára eða er stillt upp á ljósmynd með fimm ættliðum í beinan kvenlegg. Að öðru leyti bregður eldra fólki sjaldan, og æ sjaldnar, fyrir í almennri umræðu og umfjöllun. Kastljós eyddi þó á dögunum tveimur dögum í röð í umfjöllun um eldri frú eina, 101 árs. Umfjöllunin var fín og viðtalið eitthvað sem mér og mörgum þótti skemmtilegt. Um leið renndi það þó stoðum um það hvernig þróunin er orðin og hve langt við erum komin frá stórri kynslóð eldra fólks. Búa þarf til sérstakan þátt um gamla fólkið til að það sé okkur „hinum" sjáanlegt og ég veit ekki hvort manni á að finnast það fagnaðarefni eða grátlegt - líkt og um sé að ræða innslag úr dýragarðinum þar sem ísbirnirnir eru heimsóttir. Tegund sem við sjáum ekki öllu jafna, geymd inni á stofnunum. Mannlegu efni, og þá sérstaklega í sjónvarpi, hefur í seinni tíð, verið stillt upp sem andsvari við pólitísk þrætumál. Eftir tíu mínútna umræðu um Icesave er tíu mínútna umræða um dverg. Eða mann sem misst hefur putta eða konu sem gleypt hefur staf af lyklaborði. Áhorfandinn er verðlaunaður eins og barn, með sirkusatriði, eftir að hafa verið duglegur að hlusta á fullorðna fólkið tala um ábúðarfullu málin. Og atriðin hafa, líkt og um börn væri að ræða, tekið æ ævintýralegri stefnu og orðið fríksjóv. Mér óx skegg (hormónatruflanir) síðasta sumar og bjóst alltaf við því að Kastljósið eða Ísland í dag hefði samband. Kannski rak mann því enn frekar í vörðurnar þegar þátturinn um gömlu konuna var kominn í liðinn þar sem yfirleitt bregður fyrir óvenjulegum minnihlutahópum og vakti upp spurningar. Setjum við eldri kynslóðina orðið í þann sama flokk? Og athyglin og ánægjan sem innslagið vakti, var hún tilkomin af því að í raun vantar þetta fólk algerlega inn í líf okkar, umræðu og fjölmiðlum? Þar sem okkur nægði að fá að sjá eldri konu gera dagsins eðlilegu hluti - fara í göngutúr og spila á spil. Eflaust var dagskrárliðurinn fyrst og fremst óþægileg áminning. Hver veit. Kannski eftir nokkur ár verður innslag í Kastljósi um fólk sem eyðir stund með börnunum sínum. Allir að elda saman og svona. Eða vegfaranda sem hugar að liggjandi manni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Júlía Margrét Alexandersdóttir Mest lesið Ráðherrann Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Hugsjónir ójafnaðarmanns - svar við bréfi Kára Snorri Másson Skoðun Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson Skoðun Heimskasta þjóð í heimi? Sverrir Björnsson Skoðun Viðreisn er Samfylkingin Júlíus Viggó Ólafsson Skoðun „Ég hefði nú ekkert á móti því að taka aðeins í tæjuna“ Eva Pandora Baldursdóttir Skoðun Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun Mun forseti Íslands fremja landráð? Ástþór Magnússon Skoðun Er skynsemi Sigmundar Davíðs o.fl. skynsamleg? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Sjálfskaparvíti Samfylkingar og Viðreisnar Birta Karen Tryggvadóttir Skoðun
Gömlu fólki bregður einstaka sinnum fyrir í fjölmiðlum. Það er þá helst ef það á stórafmæli, getur gert sig skiljanlegt þrátt fyrir að vera hundrað ára eða er stillt upp á ljósmynd með fimm ættliðum í beinan kvenlegg. Að öðru leyti bregður eldra fólki sjaldan, og æ sjaldnar, fyrir í almennri umræðu og umfjöllun. Kastljós eyddi þó á dögunum tveimur dögum í röð í umfjöllun um eldri frú eina, 101 árs. Umfjöllunin var fín og viðtalið eitthvað sem mér og mörgum þótti skemmtilegt. Um leið renndi það þó stoðum um það hvernig þróunin er orðin og hve langt við erum komin frá stórri kynslóð eldra fólks. Búa þarf til sérstakan þátt um gamla fólkið til að það sé okkur „hinum" sjáanlegt og ég veit ekki hvort manni á að finnast það fagnaðarefni eða grátlegt - líkt og um sé að ræða innslag úr dýragarðinum þar sem ísbirnirnir eru heimsóttir. Tegund sem við sjáum ekki öllu jafna, geymd inni á stofnunum. Mannlegu efni, og þá sérstaklega í sjónvarpi, hefur í seinni tíð, verið stillt upp sem andsvari við pólitísk þrætumál. Eftir tíu mínútna umræðu um Icesave er tíu mínútna umræða um dverg. Eða mann sem misst hefur putta eða konu sem gleypt hefur staf af lyklaborði. Áhorfandinn er verðlaunaður eins og barn, með sirkusatriði, eftir að hafa verið duglegur að hlusta á fullorðna fólkið tala um ábúðarfullu málin. Og atriðin hafa, líkt og um börn væri að ræða, tekið æ ævintýralegri stefnu og orðið fríksjóv. Mér óx skegg (hormónatruflanir) síðasta sumar og bjóst alltaf við því að Kastljósið eða Ísland í dag hefði samband. Kannski rak mann því enn frekar í vörðurnar þegar þátturinn um gömlu konuna var kominn í liðinn þar sem yfirleitt bregður fyrir óvenjulegum minnihlutahópum og vakti upp spurningar. Setjum við eldri kynslóðina orðið í þann sama flokk? Og athyglin og ánægjan sem innslagið vakti, var hún tilkomin af því að í raun vantar þetta fólk algerlega inn í líf okkar, umræðu og fjölmiðlum? Þar sem okkur nægði að fá að sjá eldri konu gera dagsins eðlilegu hluti - fara í göngutúr og spila á spil. Eflaust var dagskrárliðurinn fyrst og fremst óþægileg áminning. Hver veit. Kannski eftir nokkur ár verður innslag í Kastljósi um fólk sem eyðir stund með börnunum sínum. Allir að elda saman og svona. Eða vegfaranda sem hugar að liggjandi manni.
Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun
Samfylkingin hafnar einkavæðingu í skólakerfinu Arnór Heiðar Benónýsson,Anna María Jónsdóttir Skoðun