Reykingasamfélagið Atli Fannar Bjarkarson skrifar 31. júlí 2010 06:00 Reykingafólk er samfélag innan samfélagsins. Það hópar sig saman í vinnu, til að svala fíkninni í fullkominni einingu. Reykingasamfélagið aðhyllist hugmyndir kommúnisma; allir skulu fá að reykja jafn mikið, ef einhver á ekki sígarettur er honum reddað og treyst til að deila þegar hann er klyfjaður. Loks skrásetja reykingamenn í huganum þá sem aðeins þiggja án þess að deila með samfélaginu. Hugsjónin er falleg, en eins og kommúnisminn neyðist reykingasamfélagið til að glíma við ógnarafl sem er að ganga af því dauðu: Fjöldann. Fjöldinn vinnur að því að gera líf reykingafólks bæði óbærilegra og kostnaðarsamara. Tilgangurinn hlýtur að vera algjör útrýming og það gengur sæmilega. Vígin falla nefnilega eitt af öðru og eftir að forræðishyggjuliðið fattaði að Þorgrímur Þráinsson gerir það sama fyrir tóbaksforvarnir og Sóley Tómasdóttir fyrir réttindabaráttu kvenna hefur kyndilberum tóbaksframleiðenda fækkað ört. Einu sinni voru til dæmis öskubakkar á hverju heimili. Í dag krossleggur reykingafólk fingurna og óskar þess að það séu svalir þar sem það drekkur bjór á laugardögum. Einu sinni mátti reykja í flugvélum. Það má ekki í dag og tilhugsunin er svo yfirgengilega viðbjóðsleg að virkustu skæruliðar reykingasamfélags myndu hugsa sig tvisvar um yrði það leyft á ný. Flugferðir eru nógu ömurleg lífsreynsla - sérstaklega fyrir þá sem eru ekki með gráðu í vélaverkfræði og/eða eru hærri en 180 sentimetrar. Ef það mætti reykja í þessum sjálfsvígshólkum myndi ég kyssa utanlandsferðir bless - sem væri eins og að sleikja öskubakka, ef mark er takandi á antí-reykingaáróðri tíunda áratugarins. Styttra er síðan það mátti reykja inni á skemmtistöðum. Þegar reykingabannið var fyrst rætt var eins og ragnarök skemmtanalífs Íslands væru yfirvofandi. Allir sem einn áttu skemmtistaðir og barir að fara lóðbeint á hausinn og reykingasamfélagið átti ekki orð yfir fasisma stjórnvalda. Það er enn þá fullt af skemmtistöðum á Íslandi, þannig að vælið var í besta falli hystería. Hugsanlega í nikótínfráhvörfum. Reykingafólk má reyndar eiga að það er einlægt í tillitsleysi sínu gagnvart öðru fólki. Það einfaldlega skilur ekki að fylgifnykurinn þeirra stígur upp úr ímynduðum glerhúsunum - enda er það löngu búið að mölva allar rúðurnar í baráttunni fyrir ömurlegum málstað sínum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Atli Fannar Bjarkason Mest lesið Kæru smiðir, hárgreiðslufólk og píparar! Víðir Reynisson Skoðun Að sætta sig við brot á samkomulagi eða ekki Jón Ágúst Eyjólfsson Skoðun Við erum heit, græn og orkumikil – gerum kröfur um sjálfbærni, nýsköpun og betri nýtingu auðlinda! Halla Hrund Logadóttir ,Fida Abu Libdeh Skoðun Inngilding – nýyrði sem enginn skilur? Miriam Petra Ómarsdóttir Awad Skoðun Vantar fleiri lyftara í heilbrigðiskerfið? Ragna Sigurðardóttir Skoðun Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun Kvíðakynslóðin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir Skoðun Hvenær á að skattleggja lífeyrissjóðsgreiðslur? Ögmundur Jónasson Skoðun Einhver sú besta forvörn sem við eigum Sigurður Eyjólfur Sigurjónsson Skoðun Vilja miklu stærra bákn Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun
Reykingafólk er samfélag innan samfélagsins. Það hópar sig saman í vinnu, til að svala fíkninni í fullkominni einingu. Reykingasamfélagið aðhyllist hugmyndir kommúnisma; allir skulu fá að reykja jafn mikið, ef einhver á ekki sígarettur er honum reddað og treyst til að deila þegar hann er klyfjaður. Loks skrásetja reykingamenn í huganum þá sem aðeins þiggja án þess að deila með samfélaginu. Hugsjónin er falleg, en eins og kommúnisminn neyðist reykingasamfélagið til að glíma við ógnarafl sem er að ganga af því dauðu: Fjöldann. Fjöldinn vinnur að því að gera líf reykingafólks bæði óbærilegra og kostnaðarsamara. Tilgangurinn hlýtur að vera algjör útrýming og það gengur sæmilega. Vígin falla nefnilega eitt af öðru og eftir að forræðishyggjuliðið fattaði að Þorgrímur Þráinsson gerir það sama fyrir tóbaksforvarnir og Sóley Tómasdóttir fyrir réttindabaráttu kvenna hefur kyndilberum tóbaksframleiðenda fækkað ört. Einu sinni voru til dæmis öskubakkar á hverju heimili. Í dag krossleggur reykingafólk fingurna og óskar þess að það séu svalir þar sem það drekkur bjór á laugardögum. Einu sinni mátti reykja í flugvélum. Það má ekki í dag og tilhugsunin er svo yfirgengilega viðbjóðsleg að virkustu skæruliðar reykingasamfélags myndu hugsa sig tvisvar um yrði það leyft á ný. Flugferðir eru nógu ömurleg lífsreynsla - sérstaklega fyrir þá sem eru ekki með gráðu í vélaverkfræði og/eða eru hærri en 180 sentimetrar. Ef það mætti reykja í þessum sjálfsvígshólkum myndi ég kyssa utanlandsferðir bless - sem væri eins og að sleikja öskubakka, ef mark er takandi á antí-reykingaáróðri tíunda áratugarins. Styttra er síðan það mátti reykja inni á skemmtistöðum. Þegar reykingabannið var fyrst rætt var eins og ragnarök skemmtanalífs Íslands væru yfirvofandi. Allir sem einn áttu skemmtistaðir og barir að fara lóðbeint á hausinn og reykingasamfélagið átti ekki orð yfir fasisma stjórnvalda. Það er enn þá fullt af skemmtistöðum á Íslandi, þannig að vælið var í besta falli hystería. Hugsanlega í nikótínfráhvörfum. Reykingafólk má reyndar eiga að það er einlægt í tillitsleysi sínu gagnvart öðru fólki. Það einfaldlega skilur ekki að fylgifnykurinn þeirra stígur upp úr ímynduðum glerhúsunum - enda er það löngu búið að mölva allar rúðurnar í baráttunni fyrir ömurlegum málstað sínum.
Við erum heit, græn og orkumikil – gerum kröfur um sjálfbærni, nýsköpun og betri nýtingu auðlinda! Halla Hrund Logadóttir ,Fida Abu Libdeh Skoðun
Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun
Við erum heit, græn og orkumikil – gerum kröfur um sjálfbærni, nýsköpun og betri nýtingu auðlinda! Halla Hrund Logadóttir ,Fida Abu Libdeh Skoðun
Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun