Allt með kossi vekur Páll Baldvin Baldvinsson skrifar 26. maí 2009 06:00 Vorið er fyrr á ferðinni hér í Víkinni en mörg undangengin ár: laukarnir æddu upp úr moldinni á fardögum rétt eins þeir ætluðu annað. Nokkurra daga sól kallaði þá upp og varla búið að taka ofan af enda gjalda garðræktendur varhug við sólarglennum svo snemma í maí. Vita sem er að allra veðra er von á útkjálkum eins og hér í Víkinni, að ekki sé talað um þar sem landið hækkar austan við Kvosina. Það er veðrarígur milli lóðaeigenda í henni Reykjavík: þekki ég menn í raðhúsum inni við Sund sem telja veðrið þar miklu betra en á öðrum stöðum í borgarskipulaginu. Þá hafa Fossvogsbúar sérkennilegar hugmyndir um að þar skíni sólin heitar en á aðra í dalverpunum upp frá víkunum sunnan Kollafjarðar. Það er hollt að hugsa borgarstæðið án húsanna, byggðin er svo ný en samt er landið í borginni okkur einhvern veginn horfið. Við skynjum það ekki lengur. Farartálminn sem Melarnir voru á leiðinni suður að Skerjafirði eru okkur ókunnir og mörg gömul kennileiti í landinu eru horfin í móðu sögunnar. Við erum sögusnauð borg og gerum ekkert til að lappa upp á skynjun og skilning á hvað var hér áður. Þess vegna var ganga kvenna inn að laugum skemmtileg viðbót. Næst mætti fara leiðir úr Kvosinni inn að mógrafarsvæðunum í Vatnsmýrinni og Sogamýrinni þangað sem fólk sótti sér eldivið lengi, jafnvel eftir að kolin komu til, að ekki sé talað um koks, gas og hitaveituna. Líka mætti karlpeningur listanna þræða ströndina í leit að vörum sem flestar hafa fyllst. Hvað þyrfti margar hendur til að hreinsa eina vör eins og varð að gera öll vor eftir vetrarveðrin? Og svo má demba sér í sjóinn. Sjósundið er með elstu íþróttagreinum sem stundaðar voru bæði við Víkina og í Skerjafirðinum. það er að lifna við fyrir þrákelkni fólks sem veður aðfallið og leggst á sund yfir þaraflákana. Önnur grein sem er gleymd er róðurinn sem var þó lífsbjörg okkar um aldir. Hví er róður ekki stundaður meir hér við sundin? Vorkvöldin og sumarnætur snemmsumars eru yndislegur tími í borginni. Hin fullkomna þögn í sólarupprásinni er helgistund og fátt dásamlegra en eiga stund með fuglunum að vaða döggvott gras. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Páll Baldvin Baldvinsson Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir Skoðun Dómsdagur nálgast! Hólmgeir Baldursson Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir Skoðun
Vorið er fyrr á ferðinni hér í Víkinni en mörg undangengin ár: laukarnir æddu upp úr moldinni á fardögum rétt eins þeir ætluðu annað. Nokkurra daga sól kallaði þá upp og varla búið að taka ofan af enda gjalda garðræktendur varhug við sólarglennum svo snemma í maí. Vita sem er að allra veðra er von á útkjálkum eins og hér í Víkinni, að ekki sé talað um þar sem landið hækkar austan við Kvosina. Það er veðrarígur milli lóðaeigenda í henni Reykjavík: þekki ég menn í raðhúsum inni við Sund sem telja veðrið þar miklu betra en á öðrum stöðum í borgarskipulaginu. Þá hafa Fossvogsbúar sérkennilegar hugmyndir um að þar skíni sólin heitar en á aðra í dalverpunum upp frá víkunum sunnan Kollafjarðar. Það er hollt að hugsa borgarstæðið án húsanna, byggðin er svo ný en samt er landið í borginni okkur einhvern veginn horfið. Við skynjum það ekki lengur. Farartálminn sem Melarnir voru á leiðinni suður að Skerjafirði eru okkur ókunnir og mörg gömul kennileiti í landinu eru horfin í móðu sögunnar. Við erum sögusnauð borg og gerum ekkert til að lappa upp á skynjun og skilning á hvað var hér áður. Þess vegna var ganga kvenna inn að laugum skemmtileg viðbót. Næst mætti fara leiðir úr Kvosinni inn að mógrafarsvæðunum í Vatnsmýrinni og Sogamýrinni þangað sem fólk sótti sér eldivið lengi, jafnvel eftir að kolin komu til, að ekki sé talað um koks, gas og hitaveituna. Líka mætti karlpeningur listanna þræða ströndina í leit að vörum sem flestar hafa fyllst. Hvað þyrfti margar hendur til að hreinsa eina vör eins og varð að gera öll vor eftir vetrarveðrin? Og svo má demba sér í sjóinn. Sjósundið er með elstu íþróttagreinum sem stundaðar voru bæði við Víkina og í Skerjafirðinum. það er að lifna við fyrir þrákelkni fólks sem veður aðfallið og leggst á sund yfir þaraflákana. Önnur grein sem er gleymd er róðurinn sem var þó lífsbjörg okkar um aldir. Hví er róður ekki stundaður meir hér við sundin? Vorkvöldin og sumarnætur snemmsumars eru yndislegur tími í borginni. Hin fullkomna þögn í sólarupprásinni er helgistund og fátt dásamlegra en eiga stund með fuglunum að vaða döggvott gras.
Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun