Asnaskapur 5. ágúst 2009 00:01 Fyrir fimmtán árum var algengt að sjá asna sem og aðrar skepnur draga plóginn um akra hér í Zújar á Suður-Spáni. Fimmtán árum þar áður þótti asninn ómissandi hverjum manni sem átti einhvern jarðskika og flestir eiga jörð, meira að segja þorpsfíflið á hálfan hektara. Nú eru einungis fimm asnar í þorpinu og eru þeir eigandanum frekar byrði en nauðsyn. En bóndinn atarna gerir þetta ekki fyrir eintóman asnaskap því hann fær einhverjar evrur frá stjórnvöldum fyrir að viðhalda þessari skepnu sem á undir högg að sækja hér á Spáni líkt og annars staðar. Við búum nefnilega við þá sorglegu staðreynd að skepnur sem reynast ekki manninum vel eiga verulega erfitt uppdráttar. Maðurinn hefur náð slíku ofurvaldi á tilveru jarðar að þær skepnur sem ekki reynast þessum kóngi vel eru dæmdar úr leik. En áður en þær hverfa alveg fær mannfólkið samviskubit og borgar einhverjum sérvitringum, sem eru einnig í útrýmingarhættu í þessum gerilsneydda heimi, nokkrar krónur fyrir þá viðleitni að viðhalda stofninum. Skepnan verður að vera góð á bragðið, gefa eitthvað ljúffengt af sér eða gera eitthvert gagn til að eiga tilverurétt. Eina gagnið sem má hafa af asnanum er að láta hann rogast með tól og tæki á strætum sem eru svo þröng að bíllinn kemst ekki um. Ekki er það nægilegt innlegg til að tryggja sig í sessi í heimi þar sem mannfólkið fer með völd. Til allrar hamingju nýtur nauta-atið mikilla vinsælda hér syðra svo mikið gagn, gaman og fjármagn má hafa af nautunum sem annars væru í sömu hættu og asninn. Nautið er því búið að tryggja stöðu sína í tilverunni með því að gamna okkur mannfólkinu með dramatískum hætti. En þá veltir maður fyrir sér stöðu tvífætta asnans og spyr sig; hvernig stendur á því að honum fækkar ekki þó hann geri ekkert gagn og enginn hafi þörf fyrir hann? Ég hallast að þeirri skoðun að spurningin sé röng því að ólíkt þeim ferfætta hefur maðurinn feikilega þörf fyrir tvífætta asna. Alltént býr mannskepnan við kerfi sem byggir að miklu leyti á því að einhver kaupi heilan helling af rusli og trúi alls konar vitleysu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Leiðin úr svartholinu - Hugleiðingar við heimkomu Gunnar Páll Tryggvason Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen Skoðun
Fyrir fimmtán árum var algengt að sjá asna sem og aðrar skepnur draga plóginn um akra hér í Zújar á Suður-Spáni. Fimmtán árum þar áður þótti asninn ómissandi hverjum manni sem átti einhvern jarðskika og flestir eiga jörð, meira að segja þorpsfíflið á hálfan hektara. Nú eru einungis fimm asnar í þorpinu og eru þeir eigandanum frekar byrði en nauðsyn. En bóndinn atarna gerir þetta ekki fyrir eintóman asnaskap því hann fær einhverjar evrur frá stjórnvöldum fyrir að viðhalda þessari skepnu sem á undir högg að sækja hér á Spáni líkt og annars staðar. Við búum nefnilega við þá sorglegu staðreynd að skepnur sem reynast ekki manninum vel eiga verulega erfitt uppdráttar. Maðurinn hefur náð slíku ofurvaldi á tilveru jarðar að þær skepnur sem ekki reynast þessum kóngi vel eru dæmdar úr leik. En áður en þær hverfa alveg fær mannfólkið samviskubit og borgar einhverjum sérvitringum, sem eru einnig í útrýmingarhættu í þessum gerilsneydda heimi, nokkrar krónur fyrir þá viðleitni að viðhalda stofninum. Skepnan verður að vera góð á bragðið, gefa eitthvað ljúffengt af sér eða gera eitthvert gagn til að eiga tilverurétt. Eina gagnið sem má hafa af asnanum er að láta hann rogast með tól og tæki á strætum sem eru svo þröng að bíllinn kemst ekki um. Ekki er það nægilegt innlegg til að tryggja sig í sessi í heimi þar sem mannfólkið fer með völd. Til allrar hamingju nýtur nauta-atið mikilla vinsælda hér syðra svo mikið gagn, gaman og fjármagn má hafa af nautunum sem annars væru í sömu hættu og asninn. Nautið er því búið að tryggja stöðu sína í tilverunni með því að gamna okkur mannfólkinu með dramatískum hætti. En þá veltir maður fyrir sér stöðu tvífætta asnans og spyr sig; hvernig stendur á því að honum fækkar ekki þó hann geri ekkert gagn og enginn hafi þörf fyrir hann? Ég hallast að þeirri skoðun að spurningin sé röng því að ólíkt þeim ferfætta hefur maðurinn feikilega þörf fyrir tvífætta asna. Alltént býr mannskepnan við kerfi sem byggir að miklu leyti á því að einhver kaupi heilan helling af rusli og trúi alls konar vitleysu.