Menningarnótt og miðborgarótti 20. ágúst 2007 06:00 Menningarnótt hefur verið fastur liður um árabil og lífgað upp á líf íbúa og gesta höfuðborgarinnar. Í ár virðist hátíðin hafa tekist einstaklega vel og er það mikið fagnaðarefni. Eins og gengur þegar svo mikill mannfjöldi hefur komið saman þá hefur á stundum eitt og annað farið úrskeiðis. Eitt árið einkenndist af endalausum umferðarhnút sem ekki greiddist úr að fullu fyrr en líða tók á nóttina. Önnur ár hafa ölvun og óspektir sett skugga á annars gleðilega hátíð. Í hvert sinn sem eitthvað hefur borið við sem neikvætt getur talist virðast aðstandendur hátíðarinnar, í samvinnu við yfirvöld borgar og löggæslu, setjast yfir málið og leita lausna. Slík vinnubrögð eru auðvitað til fyrirmyndar og hafa í ár skilað árangri. Miðborg Reykjavíkur hefur verið til umfjöllunar að undanförnu vegna þess sem nefnt hefur verið „ástandið í miðborginni". Slík umræða hefur komið upp með reglulegu millibili frá því að miðbær varð til í Reykjavík. Að því leytinu til er umræðan skyld umræðunni um að æska hvers tíma sé óalandi og óferjandi, en heimildir um slíkt má finna í ritum Konfúsíusar og annarra þeirra sem í fornöld létu sig mannrækt og menntun varða. Svo mun væntanlega vera á öllum tímum að við finnum æskunni ýmislegt til foráttu og einblínum helst á þá ódælustu þegar hópur kemur saman. Í umræðu um slíkt kristallast oft togstreita milli öryggissjónarmiða borgaranna og athafnafrelsis einstaklinga. Spurningin er einfaldlega sú í hve miklum mæli frelsið ógni örygginu. Þarna fara menn stundum offari og boða helsi vegna stakra viðburða án þess að raunverulega séu metnir heildarhagsmunir og gagn af því að skerða frelsi borgaranna. Þannig er spurning hvort sú yfirþyrmandi öryggisgæsla sem orðin er víða í kjölfar 11. september sé ekki langt umfram þá ógn sem er fyrir hendi. Almenna reglan á að vera sú að það þurfi rík rök um mikla ógn til að ganga á rétt borgaranna til að geta um frjálst höfuð strokið. Það er betra að einn og einn ódámurinn sleppi, en að allur fjöldinn sé hnepptur í fjötra ofstjórnar og leiðinda. Stjórnmálamenn eiga ekki að tala upp óttann til að slá sig til riddara með harðari lagasetningu og öfgakenndu eftirliti. Verkefni yfirvalda er að taka á þeim sem af sér brjóta, en ekki að refsa öllum hinum. Það er ýmislegt hægt að bæta og skipulag menningarnætur í ár er ágætt dæmi um hvernig gleði fjöldans fékk að sigra ofbeldi og eyðileggingu hinna fáu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hafliði Helgason Mest lesið Kæru smiðir, hárgreiðslufólk og píparar! Víðir Reynisson Skoðun Að sætta sig við brot á samkomulagi eða ekki Jón Ágúst Eyjólfsson Skoðun Inngilding – nýyrði sem enginn skilur? Miriam Petra Ómarsdóttir Awad Skoðun Vantar fleiri lyftara í heilbrigðiskerfið? Ragna Sigurðardóttir Skoðun Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun Við erum heit, græn og orkumikil – gerum kröfur um sjálfbærni, nýsköpun og betri nýtingu auðlinda! Halla Hrund Logadóttir ,Fida Abu Libdeh Skoðun Hvenær á að skattleggja lífeyrissjóðsgreiðslur? Ögmundur Jónasson Skoðun Vilja miklu stærra bákn Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Geðheilbrigðismál og landsbyggðin Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Er píparinn þinn skattsvikari? Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun
Menningarnótt hefur verið fastur liður um árabil og lífgað upp á líf íbúa og gesta höfuðborgarinnar. Í ár virðist hátíðin hafa tekist einstaklega vel og er það mikið fagnaðarefni. Eins og gengur þegar svo mikill mannfjöldi hefur komið saman þá hefur á stundum eitt og annað farið úrskeiðis. Eitt árið einkenndist af endalausum umferðarhnút sem ekki greiddist úr að fullu fyrr en líða tók á nóttina. Önnur ár hafa ölvun og óspektir sett skugga á annars gleðilega hátíð. Í hvert sinn sem eitthvað hefur borið við sem neikvætt getur talist virðast aðstandendur hátíðarinnar, í samvinnu við yfirvöld borgar og löggæslu, setjast yfir málið og leita lausna. Slík vinnubrögð eru auðvitað til fyrirmyndar og hafa í ár skilað árangri. Miðborg Reykjavíkur hefur verið til umfjöllunar að undanförnu vegna þess sem nefnt hefur verið „ástandið í miðborginni". Slík umræða hefur komið upp með reglulegu millibili frá því að miðbær varð til í Reykjavík. Að því leytinu til er umræðan skyld umræðunni um að æska hvers tíma sé óalandi og óferjandi, en heimildir um slíkt má finna í ritum Konfúsíusar og annarra þeirra sem í fornöld létu sig mannrækt og menntun varða. Svo mun væntanlega vera á öllum tímum að við finnum æskunni ýmislegt til foráttu og einblínum helst á þá ódælustu þegar hópur kemur saman. Í umræðu um slíkt kristallast oft togstreita milli öryggissjónarmiða borgaranna og athafnafrelsis einstaklinga. Spurningin er einfaldlega sú í hve miklum mæli frelsið ógni örygginu. Þarna fara menn stundum offari og boða helsi vegna stakra viðburða án þess að raunverulega séu metnir heildarhagsmunir og gagn af því að skerða frelsi borgaranna. Þannig er spurning hvort sú yfirþyrmandi öryggisgæsla sem orðin er víða í kjölfar 11. september sé ekki langt umfram þá ógn sem er fyrir hendi. Almenna reglan á að vera sú að það þurfi rík rök um mikla ógn til að ganga á rétt borgaranna til að geta um frjálst höfuð strokið. Það er betra að einn og einn ódámurinn sleppi, en að allur fjöldinn sé hnepptur í fjötra ofstjórnar og leiðinda. Stjórnmálamenn eiga ekki að tala upp óttann til að slá sig til riddara með harðari lagasetningu og öfgakenndu eftirliti. Verkefni yfirvalda er að taka á þeim sem af sér brjóta, en ekki að refsa öllum hinum. Það er ýmislegt hægt að bæta og skipulag menningarnætur í ár er ágætt dæmi um hvernig gleði fjöldans fékk að sigra ofbeldi og eyðileggingu hinna fáu.
Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun
Við erum heit, græn og orkumikil – gerum kröfur um sjálfbærni, nýsköpun og betri nýtingu auðlinda! Halla Hrund Logadóttir ,Fida Abu Libdeh Skoðun
Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun
Við erum heit, græn og orkumikil – gerum kröfur um sjálfbærni, nýsköpun og betri nýtingu auðlinda! Halla Hrund Logadóttir ,Fida Abu Libdeh Skoðun