Ekki í túnfætinum heima 2. apríl 2007 06:15 niðurstaða kosninganna í Hafnarfirði, um breytt deiliskipulag vegna stækkunar álversins í Straumsvík, hefur verið hyllt sem sigur fyrir lýðræðið og náttúruvernd. Auðvelt er að taka undir fyrra sjónarmiðið en minni innistæða er að öllum líkindum fyrir fagnaðarlátum umhverfisverndarsinna og álversandstæðinga. Í því samhengi er rétt að minna á að Hafnfirðingar voru á laugardag ekki að kjósa um hvort stöðva beri virkjanir eða stóriðjuframkvæmdir á Íslandi, heldur fyrst og fremst um hvort ætti að heimila tvöföldun á umfangi álverksmiðju Alcan í túnfætinum hjá þeim. Núverandi stærð bygginga Alcan í Straumsvík er um 140 þúsund fermetrar og er óhætt að segja að þær séu ekki mikið augnayndi, eins og liggur nánast í hlutarins eðli; kerskálar verða seint tilnefndir til arkitektúrverðlauna. Ef stækkunaráform Alcan hefðu náð fram að ganga hefðu bæst við 120 þúsund fermetrar af verksmiðjubyggingum í Straumsvík. Það er á við tvö stykki af verslunarmiðstöðinni Smáralind til að setja þann fjölda af fermetrum í eitthvert samhengi. Burtséð frá því hvaða starfsemi á að fara fram á athafnasvæði af slíkri stærðargráðu, hlýtur það að vera sjálfsagður réttur íbúa sem eiga heimili í næsta nágrenni við það, að hafa eitthvað um málið að segja. Og sú varð einmitt niðurstaða bæjaryfirvalda í Hafnarfirði. Stækkun álversins var lögð í dóm Hafnfirðinga og uppskeran er söguleg. Íbúakosning þar sem um 80 prósent þeirra sem voru á kjörskrá mættu á kjörstað og greiddu atkvæði um hvernig þeir vilja að verði umhorfs í Hafnarfirði í framtíðinni. Það var ánægjulegt að fylgjast með því hvernig pólitískir fulltrúar í bæjarstjórn Hafnarfjarðar héldu sig til hlés í aðdraganda kosninganna. Sum mál eru í eðli sínu síður flokkspólitísk en önnur. Skipulag er sannarlega eitt af þeim. Að kosningunum loknum er ljóst að álverið mun fara úr Straumsvík miklu fyrr en ef stækkunin hefði verið samþykkt. Þegar sá dagur rennur upp er ekkert sem hindrar lengur að byggðin haldi áfram að teygja sig eftir strandlengjunni í átt að Reykjanesbæ eins og er æskilegast. Um afstöðuna til frekari virkjana, stóriðjuuppbyggingu og umhverfisvernd verður svo kosið í vor. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Kaldal Mest lesið 27-faldur hagnaður!? Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun „Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir Skoðun Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir Skoðun Laumu risinn í landsframleiðslunni Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Er barnið sjúkt í sykur? Elísabet Konráðsdóttir,Margrét Sigmundsdóttir Skoðun Breytum þessari sérhagsmunagæslu Aðalsteinn Leifsson Skoðun Skúffuskýrslan sem lifði af Linda Heiðarsdóttir Skoðun Bleiki fíllinn í herberginu Karólína Helga Símonardóttir Skoðun Samfylkingin er með plan um að lögfesta leikskólastigið Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Stúlkur eiga undir högg að sækja í nauðgunarmálum Jörgen Ingimar Hansson Skoðun
niðurstaða kosninganna í Hafnarfirði, um breytt deiliskipulag vegna stækkunar álversins í Straumsvík, hefur verið hyllt sem sigur fyrir lýðræðið og náttúruvernd. Auðvelt er að taka undir fyrra sjónarmiðið en minni innistæða er að öllum líkindum fyrir fagnaðarlátum umhverfisverndarsinna og álversandstæðinga. Í því samhengi er rétt að minna á að Hafnfirðingar voru á laugardag ekki að kjósa um hvort stöðva beri virkjanir eða stóriðjuframkvæmdir á Íslandi, heldur fyrst og fremst um hvort ætti að heimila tvöföldun á umfangi álverksmiðju Alcan í túnfætinum hjá þeim. Núverandi stærð bygginga Alcan í Straumsvík er um 140 þúsund fermetrar og er óhætt að segja að þær séu ekki mikið augnayndi, eins og liggur nánast í hlutarins eðli; kerskálar verða seint tilnefndir til arkitektúrverðlauna. Ef stækkunaráform Alcan hefðu náð fram að ganga hefðu bæst við 120 þúsund fermetrar af verksmiðjubyggingum í Straumsvík. Það er á við tvö stykki af verslunarmiðstöðinni Smáralind til að setja þann fjölda af fermetrum í eitthvert samhengi. Burtséð frá því hvaða starfsemi á að fara fram á athafnasvæði af slíkri stærðargráðu, hlýtur það að vera sjálfsagður réttur íbúa sem eiga heimili í næsta nágrenni við það, að hafa eitthvað um málið að segja. Og sú varð einmitt niðurstaða bæjaryfirvalda í Hafnarfirði. Stækkun álversins var lögð í dóm Hafnfirðinga og uppskeran er söguleg. Íbúakosning þar sem um 80 prósent þeirra sem voru á kjörskrá mættu á kjörstað og greiddu atkvæði um hvernig þeir vilja að verði umhorfs í Hafnarfirði í framtíðinni. Það var ánægjulegt að fylgjast með því hvernig pólitískir fulltrúar í bæjarstjórn Hafnarfjarðar héldu sig til hlés í aðdraganda kosninganna. Sum mál eru í eðli sínu síður flokkspólitísk en önnur. Skipulag er sannarlega eitt af þeim. Að kosningunum loknum er ljóst að álverið mun fara úr Straumsvík miklu fyrr en ef stækkunin hefði verið samþykkt. Þegar sá dagur rennur upp er ekkert sem hindrar lengur að byggðin haldi áfram að teygja sig eftir strandlengjunni í átt að Reykjanesbæ eins og er æskilegast. Um afstöðuna til frekari virkjana, stóriðjuuppbyggingu og umhverfisvernd verður svo kosið í vor.
„Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir Skoðun
Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir Skoðun
„Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir Skoðun
Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir Skoðun