Siglt með F/B Romilda
Við erum á leið til Folegandros, lítillar eyjar sem við komum til í fyrra. Með ríflega íbúafjölda Búðardals. Eyjan rís eins og klettur í hafinu; við gistum á hóteli sem stendur á barmi hyldýpisins. Fegurð Cyclades-eyjaklasans á ekki sinn líka í heiminum; blátt hafið og himinninn, hvítt grjótið, litasinfónían við sólarlag og hin rósinfingraða morgungyðja sem Hómer orti um.p> Við siglum þangað á eftir með skipinu Panagia Thinou. Það er ekki skemmtilegt fley. Sem betur fer á ferðin ekki að taka nema tvo og hálfan tíma. Um daginn fórum við frá Amorgos til Naxos með stórri ferju sem nefnist F/B Romilda. Hún var aldrei þessu vant nokkurn veginn á áætlun, kannski vegna þess að það var logn. --- --- --- Um svipað leyti í fyrra sigldum við með Romildu. Þá var hún fimm tímum of sein. Það var vindur eins og oft er hér um slóðir – Romilda þurfti að gera margar atrennur til komast inn í sumar hafnirnar. Farþegarnir voru orðnir mjög skapstyggir. Ég lenti í brjálaðri orðasennu við bókabéus frá Aþenu og konu hans; þeim fannst Kári trufla bóklesturinn með hávaðasömum leikjum. Ég sagði honum að sannleikurinn væri ekki í bókum, að þau væru geldingar – notaði einhverja svona frasa. Hét því að læra nokkur góð blótsyrði á grísku. Skammaðist mín á eftir fyrir að láta svona leiðindapúka æsa mig, en ég var að verja afkvæmi mitt. Þetta hafði eitthvað með hormónana að gera. Nú er Kári orðinn þriggja ára og ég vonandi rólegri. --- --- --- Smátt og smátt kláraðist allur maturinn á Romildu. Það brutust næstum út slagsmál þegar kom nýr skammtur af ostaböku – tiropita – úr ofninum. Þegar við sigldum aftur með Romilda um daginn heyrðist mér þeir segja í hátalaranum að næsti áfangastaður eftir Naxos væri Kína. Ég vona að þeir eigi nóg af ostaböku til að komast alla leið. --- --- --- Margar ferjurnar hérna eru reyndar ágætar, en þær sigla flestar milli stóru eyjanna. Þar eru líka í förum hraðbátar sem komast á milli á svipstundu. Þegar maður fer til litlu úteyjanna er skipakosturinn hins vegar lakari og maður getur jafnvel hætt á að verða veðurtepptur í norðanvindinum sem hér gerir oft. Í fyrra vorum við til dæmis föst á eyjunni Ios. Þar er fræg strönd, ein sú besta í Evrópu. En þetta var ekki góð reynsla því Ios er fræg fyrir að vera partíeyja, eins konar Ibiza Grikklands. Hvert sem maður leit voru unglingar að veifandi gosbjór; ég var að minnsta kosti tuttugu árum of gamall. --- --- --- Ég geri ráð fyrir að gömlu konurnar á Folegandros þekki Kára aftur síðan í fyrra. Þá voru þær flestar með kexpakka innan á sér og Kári hafði ekki undan að éta kexið sem þær tróðu ofan í hann. Ljóshærðir búlduleitir strákar vekja mikla athygli hérna. Kári er orðinn dálítið var um sig gagnvart fólki sem klípur í kinnarnar á honum. Grískur vinur minn stakk upp á því að ég léti gera skilti þar sem stendur: Vinsamlegast klípið ekki í kinnarnar á syni mínum.
