Þegar síðasta eggið fellur 23. júní 2004 00:01 Svanborg Sigmarsdóttir pælir í breytingum og barneignum Ég var að lesa breskt blað um daginn, þar sem var verið að fjalla um nýja þjónustu. Konum ytra býðst nú víst að fara til læknis sem telur hjá þeim hversu mörg egg þær eiga eftir í eggjastokkunum og út frá því er reiknað út hvenær þær munu komast á breytingaraldurinn. Megininntakið í greininni var að þetta væri byltingarkennd þjónusta fyrir konur, sem gætu nú komist að því hvenær þær kæmust af barneignaraldri og því ættu þær ekki lengur á hættu með að bíða með barneignir þangað til það er orðið of seint. Samkvæmt greininni virðist þetta vera heilmikið vandamál þarna úti. Konur fara síðar í fast samband en áður, auk þess sem þær leggja nú meiri áherslu á frama sinn og því geyma þær allar hugmyndir um litlar trítlandi táslur fram að fertugu, sem gæti þá verið orðið of seint. Það var rætt við nokkrar konur vegna þessarar nýjungar og voru þær ekki á eitt sáttar. Það sem sló mig mest, fyrir utan að hvergi var minnst á feður í þessari umfjöllun, líkt og þeir komi málinu bara ekkert við, var hversu margar konur sem rætt var við töldu að þær gætu beðið með barneignir alveg fram að breytingaskeiðinu, án nokkurra vandkvæða. Einhvers staðar virðist líffræðikennslan hafa farið úrskeiðis, fyrst svo er. En greinin fjallaði einnig um málið eins og það að vita dagsetninguna á breytingaskeiðinu væri lausnin til að skipuleggja barneignir, þannig að greinarhöfundur hefur greinilega ekki heldur vitað betur. Af þeim konum sem spurðar voru að því hvort þær gætu hugsað sér að láta telja í sér eggin fannst mér svar einnar þeirra skara fram úr. Hún spurði bara, til hvers? Til að geta talið dagana þangað til ég vakna upp í svitabaði og hormónarnir fara allir af stað? Það var greinilegt að í hennar huga var þetta ekki jafn spennandi tilhugsun og að bíða eftir jólunum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Stuð milli stríða Mest lesið Ríkissjóður snuðaður um stórar fjárhæðir Sigurjón Þórðarson Skoðun Er verið að blekkja almenning og sjómenn? Einar Hannes Harðarson Skoðun Við viljum nafn Jón Kaldal Skoðun Lágkúrulegur hversdagsleiki illskunnar Guðný Gústafsdóttir Skoðun Aðskilnaðurinn hlær Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Stóra skekkjan í 13 ára aldurstakmarki samfélagsmiðla Skúli Bragi Geirdal Skoðun Skilningsleysi á skaðsemi verðtryggingar Guðmundur Ásgeirsson Skoðun Enn ríkir áhugaleysi um afdrif fósturbarna Guðlaugur Kristmundsson,Sigurgeir B. Þórisson Skoðun Áfengi og íþróttir eiga enga samleið – áskorun til þingfulltrúa UMFÍ Árni Guðmundsson Skoðun Skólamáltíðir í Hafnarfirði. Af hverju bauð enginn í verkið? Davíð Arnar Stefánsson Skoðun
Svanborg Sigmarsdóttir pælir í breytingum og barneignum Ég var að lesa breskt blað um daginn, þar sem var verið að fjalla um nýja þjónustu. Konum ytra býðst nú víst að fara til læknis sem telur hjá þeim hversu mörg egg þær eiga eftir í eggjastokkunum og út frá því er reiknað út hvenær þær munu komast á breytingaraldurinn. Megininntakið í greininni var að þetta væri byltingarkennd þjónusta fyrir konur, sem gætu nú komist að því hvenær þær kæmust af barneignaraldri og því ættu þær ekki lengur á hættu með að bíða með barneignir þangað til það er orðið of seint. Samkvæmt greininni virðist þetta vera heilmikið vandamál þarna úti. Konur fara síðar í fast samband en áður, auk þess sem þær leggja nú meiri áherslu á frama sinn og því geyma þær allar hugmyndir um litlar trítlandi táslur fram að fertugu, sem gæti þá verið orðið of seint. Það var rætt við nokkrar konur vegna þessarar nýjungar og voru þær ekki á eitt sáttar. Það sem sló mig mest, fyrir utan að hvergi var minnst á feður í þessari umfjöllun, líkt og þeir komi málinu bara ekkert við, var hversu margar konur sem rætt var við töldu að þær gætu beðið með barneignir alveg fram að breytingaskeiðinu, án nokkurra vandkvæða. Einhvers staðar virðist líffræðikennslan hafa farið úrskeiðis, fyrst svo er. En greinin fjallaði einnig um málið eins og það að vita dagsetninguna á breytingaskeiðinu væri lausnin til að skipuleggja barneignir, þannig að greinarhöfundur hefur greinilega ekki heldur vitað betur. Af þeim konum sem spurðar voru að því hvort þær gætu hugsað sér að láta telja í sér eggin fannst mér svar einnar þeirra skara fram úr. Hún spurði bara, til hvers? Til að geta talið dagana þangað til ég vakna upp í svitabaði og hormónarnir fara allir af stað? Það var greinilegt að í hennar huga var þetta ekki jafn spennandi tilhugsun og að bíða eftir jólunum.