Stilltu árin Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 13. júlí 2015 07:00 Um síðustu helgi fór ég í árlega bústaðarferð með „strákunum“. Þessi sex manna og samtals rúmlega 200 ára gamli hópur hefur róast í skrallinu með árunum. Hávært dauðarokk og viskí af stút hefur vikið fyrir ostafylltum sveppum, göngutúrum og Somersby í dós. Ég kom til baka í bæinn með álíka mikið magn áfengis og ég tók með mér í bústaðinn. Við grínumst stundum með það hvað við séum nú orðnir gamlir, þrátt fyrir að við teljumst nú líklega enn þá nokkuð ungir, svona í stóra samhenginu. Ég fékk áfall um daginn þegar það rann upp fyrir mér að það er jafn langt frá því ég fæddist og tíminn sem leið frá endalokum seinni heimsstyrjaldar og þar til ég fæddist. Það er út í hött. En svona virkar þetta. Tíminn líður. Ungir verða gamlir, gamlir verða að beinum og bein verða að ryki. Í fyrradag var laugardagur. Ég fór með fjölskylduna í Ikea. Um kvöldið horfðum við svo á breskan sjónvarpsþátt um líf og störf ljósmæðra í Lundúnum í gamla daga. Fórum svo í háttinn rétt fyrir miðnætti. Á laugardagskvöldi - villtasta kvöldi vikunnar. En fyrir mér var þetta fullkominn dagur. Þrátt fyrir að unglingsár mín hafi verið laus við dramatík að mestu þá fór það mér aldrei neitt sérstaklega vel að vera unglingur. „Villtu árin“ á milli tvítugs og þrítugs voru skemmtilegri en það er ástæða fyrir því að ég set þau í gæsalappir. Þau voru nefnilega ekkert sérlega villt. Ég reyndi að vera drykkfelldur dólgur og alltaf í stuði en það var bara ekki ég. Ég er nefnilega frekar óáhugaverður náungi. Mannmergð hræðir mig og mér líður hvergi betur en heima í stofu í ljótu, rauðu stuttbuxunum mínum. Það hefur ekkert með aldur að gera. Svona hef ég alltaf verið. Meira að segja þegar ég reyndi að þykjast vera eitthvað annað. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Haukur Viðar Alfreðsson Mest lesið Kæru smiðir, hárgreiðslufólk og píparar! Víðir Reynisson Skoðun Að sætta sig við brot á samkomulagi eða ekki Jón Ágúst Eyjólfsson Skoðun Við erum heit, græn og orkumikil – gerum kröfur um sjálfbærni, nýsköpun og betri nýtingu auðlinda! Halla Hrund Logadóttir ,Fida Abu Libdeh Skoðun Inngilding – nýyrði sem enginn skilur? Miriam Petra Ómarsdóttir Awad Skoðun Vantar fleiri lyftara í heilbrigðiskerfið? Ragna Sigurðardóttir Skoðun Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun Kvíðakynslóðin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir Skoðun Hvenær á að skattleggja lífeyrissjóðsgreiðslur? Ögmundur Jónasson Skoðun Einhver sú besta forvörn sem við eigum Sigurður Eyjólfur Sigurjónsson Skoðun Vilja miklu stærra bákn Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun
Um síðustu helgi fór ég í árlega bústaðarferð með „strákunum“. Þessi sex manna og samtals rúmlega 200 ára gamli hópur hefur róast í skrallinu með árunum. Hávært dauðarokk og viskí af stút hefur vikið fyrir ostafylltum sveppum, göngutúrum og Somersby í dós. Ég kom til baka í bæinn með álíka mikið magn áfengis og ég tók með mér í bústaðinn. Við grínumst stundum með það hvað við séum nú orðnir gamlir, þrátt fyrir að við teljumst nú líklega enn þá nokkuð ungir, svona í stóra samhenginu. Ég fékk áfall um daginn þegar það rann upp fyrir mér að það er jafn langt frá því ég fæddist og tíminn sem leið frá endalokum seinni heimsstyrjaldar og þar til ég fæddist. Það er út í hött. En svona virkar þetta. Tíminn líður. Ungir verða gamlir, gamlir verða að beinum og bein verða að ryki. Í fyrradag var laugardagur. Ég fór með fjölskylduna í Ikea. Um kvöldið horfðum við svo á breskan sjónvarpsþátt um líf og störf ljósmæðra í Lundúnum í gamla daga. Fórum svo í háttinn rétt fyrir miðnætti. Á laugardagskvöldi - villtasta kvöldi vikunnar. En fyrir mér var þetta fullkominn dagur. Þrátt fyrir að unglingsár mín hafi verið laus við dramatík að mestu þá fór það mér aldrei neitt sérstaklega vel að vera unglingur. „Villtu árin“ á milli tvítugs og þrítugs voru skemmtilegri en það er ástæða fyrir því að ég set þau í gæsalappir. Þau voru nefnilega ekkert sérlega villt. Ég reyndi að vera drykkfelldur dólgur og alltaf í stuði en það var bara ekki ég. Ég er nefnilega frekar óáhugaverður náungi. Mannmergð hræðir mig og mér líður hvergi betur en heima í stofu í ljótu, rauðu stuttbuxunum mínum. Það hefur ekkert með aldur að gera. Svona hef ég alltaf verið. Meira að segja þegar ég reyndi að þykjast vera eitthvað annað.
Við erum heit, græn og orkumikil – gerum kröfur um sjálfbærni, nýsköpun og betri nýtingu auðlinda! Halla Hrund Logadóttir ,Fida Abu Libdeh Skoðun
Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun
Við erum heit, græn og orkumikil – gerum kröfur um sjálfbærni, nýsköpun og betri nýtingu auðlinda! Halla Hrund Logadóttir ,Fida Abu Libdeh Skoðun
Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun